هنرمندنیوز: خودتان را برای مخاطبان روزنامه هنرمند معرفی می کنید؟
نامى که خانواده ام به من هدیه داده اند سوده خدرى است و مدتى می شود که با اسم هنرى شیناب کارهایم رو منتشر می کنم، زادگاه من ساحل خلیج فارس و شهر بوشهر است ولى سالهاست که در تهران زندگى می کنم، فارغ التحصیل رشته معمارى از کالج کوندیش لندن هستم ولى به این دلیل که نمیخواسم علاقه ام به موسیقی به یک عشق نافرجام تبدیل بشود، بعد از معمارى رشته موسیقى را انتخاب کردم و فوق دیپلم موسیقى را از دانشگاه علمى کاربردى تهران دریافت کرده ام، خوانندگى و بازیگرى فعالیت سالهاى طولانى زندگى من بوده و است و تجربیات زیادى در اجراهاى عموم و جشنواره هاى موسیقى و تئاتر و فیلم داشته ام، ولى دغدغه ى این روزهاى من تولید آثارى هستند که نشات گرفته از درون خودم باشند، به همین دلیل به نوشتن ملودى ها، ترانه ها و متن هایى روى آورده ام که تجلی بخشى از وجودم توسط هنر باشند.
از بازیگری شروع کنیم، این هنر کجای زندگی شماست؟
زمانى که بچه بودم محل اصلى بازى من طاقچه خانه بود! بچه هاى فامیل و دوستان را جمع می کردم و پرده طاقچه را کنار می زدم و برای آنها نقش هاى مختلفى را بازى می کردم، گاهى آواز می خواندم و تصور می کردم که روى بزرگترین صحنه ها و مقابل هزاران آدم در حال اجرا کردن هستم، در لحظه هاى حال حاضرى هم که سپرى می کنم زمان هایى که روى صحنه یا جلوى دوربین هستم براى من معناى زیست کردن با تمام وجود و عشق را دارد و من را از لایه هاى تاریک زندگى زمینى دور می کند.
خیلی جسته گریخته به آن پرداخته اید، دوست دارید بیشتر چه نقش هایی را بازی کنید؟
من در معمارى یاد گرفته ام که خلاقانه ترین طرح ها در بخش هاى نامتعارف و به اصطلاح قناس زمین و ساختمان ها شکل می گیرند، به نظر من در بازیگرى هم به نوعى همین اتفاق می افتد، نقش هایى که نامتعارف و حتى گاهى بیش از حد معمولى به نظر می رسند باعث می شوند که بازیگر براى تبلور آنها لایه هاى عمیق ترى از وجودش را زیر و رو کند و در این جست و جوها است که کاراکترهاى متفاوت و جذاب ترى خلق می شوند.
و دوست دارید در کنار کدام بازیگرها و برای کدام کارگردان ها بازی کنید؟
قطعا تعداد هنرمندانى که می توانم اسم ببرم خیلى بیشتر از این است که بشود در جواب یک سوال گفت اما در تلاش هستم که روزى بتوانم خودم در زمینه کارگردانى فعالیت داشته باشم.
فضا برای رشد جوانهایی در دنیای تصویر و نمایش چقدر مهیا است؟
حقیقت این است که فضا شاید فضاى ایده آل و خیلى جذابى نباشد و گفتن مشکلات از زبان من تکرار مکرراتى است که بسیار زیاد شنیده ایم، اما آنچه که من به شخصه در طول زندگی ام دریافت کرده ام این بوده که پیوستگى، استمرار، تلاش و عشق به هر کارى در نهایت باعث می شود که هر کسى جایگاه خودش را در آن زمینه به دست بیاورد.
و فعالیت در زمینه موسیقی، سختی ها و شیرینی های این حرفه از نظر شما چیست؟
سختى ها که بسیار است ولى به قول حافظ شیرازى: در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم / سرزنش‌ها گر کُنَد خارِ مُغیلان غم مخور” این اشتیاق است که هنرمند را سرپا نگه می دارد و به عقیده من شیرینى موسیقى قابل توصیف نیست، همانطور که خود موسیقى یکى از انتزاعى ترین هنرهاى جهان است، لذت موسیقى و فعالیت در آن هم انتزاعى و دور از کلمه ها و تعاریف معمولى است.
صدای خوبی هم دارید، آیا امیدوار هستید روزی خواندن در ایران برای خانم ها از ممنوعیت خارج شود؟
قطعا و یقینا!
چه المان هایی را در کارتان استفاده می کنید تا مخاطب به سمت آن کشیده شود؟
شاید این جمله نخ نما به نظر برسد که می گویند بر دل نشیند هر آنچه از دل برآید ولى تجربه به من ثابت کرده وقتى المان اصلى کار من قلب من بوده مخاطب ارتباط بهترى با اثر برقرار کرده است.
و بیشتر چه ترانه هایی شما را جذب می کند؟
ترانه هایى که دغدغه اصیل بشر را روایت می کنند و خودشان را به جایگاه یک کالا با تاریخ مصرف و انقضاى کوتاه تنزل نمی دهند.
آرمانشهر و هدف شما در دنیای هنر چیست؟
به نظر من هدفى بالاتر از جارى بودن نیست، جارى بودن در مسیرى که به آن باور دارید، هنر درست چه جویبار باشد و چه یک رود خروشان بالاخره راهش را به اقیانوس پیدا می کند.
عباسعلی اسکتی
ثبت دیدگاه